Tło

Tworząc pierwsze założenia do koncepcji „Obecności designu w przestrzeni publicznej na festiwalu Artloop” w 2012 roku, zależało mi, aby użyć festiwalu jako narzędzia urbanistycznego – aby za pomocą instalacji, tworzonych wspólnie z najlepszymi architektami i projektantami, zdiagnozować problemy i poszukać rozwiązań dla skutecznych i przyjaznych przestrzni publicznych.

Przez kolejne trzy lata, jako kurator sekcji Design festiwalu, skupiłem się na działaniach w obrębie Placu Przyjaciół Sopotu. W tym czasie powstało wiele prototypów i intwerwencji w jego przestrzeni. W 2012 – Grand Hostel – dominanta, kumulująca wiele atrakcji w jednej, wielowarstwowej, czteropoziomowej konstrukcji, testowała możliwości zmiany skali placu. Rok później, „Plac zabaw”, w formie wielu małych interwencji – „hacków” na miejskiej infrastrukturze, próbował przełamać homogeniczność, zabić nudę tej przestrzeni. W 2014 Rodzinne Ogródki Działkowe „Relaks” wprowadziły świeży powiew nieformalnego relaksu do tranzytowego Placu. Testowane taktyki – odcięcie, akceptacja i akcja, przekładały charakterystyczne dla działkowców praktyki na miejską przestrzeń, aby sprawdzić, czy pomogą one nam się w niej lepiej poczuć.

Obserwacja zachowań ludzi i doświadczenia w realizacji projektów na Placu pozwoliły zauważyć wiele jego problemów i ułomności.

Obserwacje

Plac powstał w wyniku partnerstwa publiczno-prywatnego, jednak wydaje się nie zwracać uwagi na potrzeby użytkowników tej przestrzeni. Wręcz przeciwnie – powtarza błędy modernistycznej urbanistyki sprzed lat:

– plac jest tranzytowy – nie powoduje chęci zatrzymania, spędzenia na nim czasu. Brakuje mu charakterystycznych elementów – dominanty, miejsc, w których można umówić się z kimś, czy po prostu przebywać.

– ma złą skalę – jest za duży w stosunku do kameralnego Sopotu, nie tworzy przyjemnego wnętrza miejskiego, w którym człowiek czuje się dobrze. Jest rozmyty i pusty – nie jest zakończeniem osi Monciaka i nie posiada wystarczająco dużo funkcji żeby stać się centrum miasta. Tunel samochodowy, który w założeniu daje pierwszeństwo pieszym, „wbija” się w Plac w złym miejscu – powoduje przerwanie placu i swobodnego strumienia pieszych.

– posiada duże braki w infrastrukturze – brakuje miejsc do siedzenia, obserwowania ludzi. Nie ma miejsc dla dzieci, mebli miejskich ani sztuki. Jak na główny Plac nadmorskiego kurortu, bardzo brakuje tu zieleni, natury.

– jest homogeniczny – nie widać charakterystycznego pomysłu, jest nijaki i nudny. Nie posiada swojego charakteru i klimatu, a architektura go otaczająca ginie przy jego skali.

– jest mało wykorzystywany – oprócz niewielu festiwali i większych imprez na Placu nic się nie dzieje, nie bez powodu – jego wielkość sprawia, że jest bardzo trudny do wykorzystania. Nowe elementy nikną na nim i są trudno rozpoznawalne

Podejmowane próby zmiany Placu okazują się nieskuteczne – po nierozwiązanym konkursie i wprowadzeniu zachowawczych małych pawilonów oraz niestety niewiele zmieniającej w ogólnym rachunku fontannie, podstawowe problemy Placu pozostają aktualne.

Remedium

Chcemy jednym, dużym, odważnym gestem wprowadzić brakujący element na Plac. Rozwiązać wszystkie problemy jednym posunięciem. Chcemy wstawić Górę – naturę, obiekt – architekturę, która raz na zawsze zmieni charakter Placu, jego urbanistykę i skalę. Górę, która zapewni widok na morze, miejsca do spędzania czasu, relaksu i odpoczynku. Będzie kulminacją Monciaka, widownią i sceną dla rozmaitych atrakcji i aktywności. Górę, która zdefiniuje na nowo to miejsce, pozwalając w pełni wykorzystać jego potencjał. Górę, która stanie się najważniejszą atrakcją tego miejsca, jego znakiem rozpoznawczym.

Proponujemy stworzenie współczesnego Miejsca – wielowarstwowego, otwartego na możliwości, nieoczywistego, spontanicznego – kumulacji wszystkiego najlepszego, co może wyniknąć z koegzystencji miasta i natury.

W poszczególnych latach w projekcie udział wzięli najlepsi polscy projektanci i projektantki młodego pokolenia:

2012: BudCud, Kompott, Ola Wasilkowska 

2013: Beza Projekt, Razy2

2014: Centrala, Jan Strumiłło

Projekt:
Filip Kozarski, Adrian Mania

Lokalizacja:

Sopot

Rok:
2016

Tło

Tworząc pierwsze założenia do koncepcji „Obecności designu w przestrzeni publicznej na festiwalu Artloop” w 2012 roku, zależało mi, aby użyć festiwalu jako narzędzia urbanistycznego – aby za pomocą instalacji, tworzonych wspólnie z najlepszymi architektami i projektantami, zdiagnozować problemy i poszukać rozwiązań dla skutecznych i przyjaznych przestrzni publicznych.

Przez kolejne trzy lata, jako kurator sekcji Design festiwalu, skupiłem się na działaniach w obrębie Placu Przyjaciół Sopotu. W tym czasie powstało wiele prototypów i intwerwencji w jego przestrzeni. W 2012 – Grand Hostel – dominanta, kumulująca wiele atrakcji w jednej, wielowarstwowej, czteropoziomowej konstrukcji, testowała możliwości zmiany skali placu. Rok później, „Plac zabaw”, w formie wielu małych interwencji – „hacków” na miejskiej infrastrukturze, próbował przełamać homogeniczność, zabić nudę tej przestrzeni. W 2014 Rodzinne Ogródki Działkowe „Relaks” wprowadziły świeży powiew nieformalnego relaksu do tranzytowego Placu. Testowane taktyki – odcięcie, akceptacja i akcja, przekładały charakterystyczne dla działkowców praktyki na miejską przestrzeń, aby sprawdzić, czy pomogą one nam się w niej lepiej poczuć.

Obserwacja zachowań ludzi i doświadczenia w realizacji projektów na Placu pozwoliły zauważyć wiele jego problemów i ułomności.

Obserwacje

Plac powstał w wyniku partnerstwa publiczno-prywatnego, jednak wydaje się nie zwracać uwagi na potrzeby użytkowników tej przestrzeni. Wręcz przeciwnie – powtarza błędy modernistycznej urbanistyki sprzed lat:

– plac jest tranzytowy – nie powoduje chęci zatrzymania, spędzenia na nim czasu. Brakuje mu charakterystycznych elementów – dominanty, miejsc, w których można umówić się z kimś, czy po prostu przebywać.

– ma złą skalę – jest za duży w stosunku do kameralnego Sopotu, nie tworzy przyjemnego wnętrza miejskiego, w którym człowiek czuje się dobrze. Jest rozmyty i pusty – nie jest zakończeniem osi Monciaka i nie posiada wystarczająco dużo funkcji żeby stać się centrum miasta. Tunel samochodowy, który w założeniu daje pierwszeństwo pieszym, „wbija” się w Plac w złym miejscu – powoduje przerwanie placu i swobodnego strumienia pieszych.

– posiada duże braki w infrastrukturze – brakuje miejsc do siedzenia, obserwowania ludzi. Nie ma miejsc dla dzieci, mebli miejskich ani sztuki. Jak na główny Plac nadmorskiego kurortu, bardzo brakuje tu zieleni, natury.

– jest homogeniczny – nie widać charakterystycznego pomysłu, jest nijaki i nudny. Nie posiada swojego charakteru i klimatu, a architektura go otaczająca ginie przy jego skali.

– jest mało wykorzystywany – oprócz niewielu festiwali i większych imprez na Placu nic się nie dzieje, nie bez powodu – jego wielkość sprawia, że jest bardzo trudny do wykorzystania. Nowe elementy nikną na nim i są trudno rozpoznawalne

Podejmowane próby zmiany Placu okazują się nieskuteczne – po nierozwiązanym konkursie i wprowadzeniu zachowawczych małych pawilonów oraz niestety niewiele zmieniającej w ogólnym rachunku fontannie, podstawowe problemy Placu pozostają aktualne.

Remedium

Chcemy jednym, dużym, odważnym gestem wprowadzić brakujący element na Plac. Rozwiązać wszystkie problemy jednym posunięciem. Chcemy wstawić Górę – naturę, obiekt – architekturę, która raz na zawsze zmieni charakter Placu, jego urbanistykę i skalę. Górę, która zapewni widok na morze, miejsca do spędzania czasu, relaksu i odpoczynku. Będzie kulminacją Monciaka, widownią i sceną dla rozmaitych atrakcji i aktywności. Górę, która zdefiniuje na nowo to miejsce, pozwalając w pełni wykorzystać jego potencjał. Górę, która stanie się najważniejszą atrakcją tego miejsca, jego znakiem rozpoznawczym.

Proponujemy stworzenie współczesnego Miejsca – wielowarstwowego, otwartego na możliwości, nieoczywistego, spontanicznego – kumulacji wszystkiego najlepszego, co może wyniknąć z koegzystencji miasta i natury.

W poszczególnych latach w projekcie udział wzięli najlepsi polscy projektanci i projektantki młodego pokolenia:

2012: BudCud, Kompott, Ola Wasilkowska 

2013: Beza Projekt, Razy2

2014: Centrala, Jan Strumiłło

Projekt:
Filip Kozarski, Adrian Mania

Lokalizacja:

Sopot

Rok:
2016